ΙΟΥΛΙΟΣ
"Η παράδοση αυτή δεν είναι δημιούργημα του σημερινού λαού' όλα της τα στοιχεία τα βρίσκουμε στον αρχαίο μύθο, το σχετικό με τον εξιλασμό του Οδυσσέα. Όπως είναι γνωστό, στη Νέκυια της Οδύσσειας (λ121 κ.ε.) ο ήρωας, αφού σκοτώσει τους μνηστήρες, παρακινείται απ'τον Τειρεσία να πάρει ένα κουπί και να πάει σε τόπο, όπου οι άνθρωποι δε γνωρίζουν τι είναι θάλασσα, πλοίο και κουπί' θα καταλάβει πότε πρέπει να σταματήσει, όταν συναντήσει έναν οδοιπόρο που θα του πει, πως το κουπί είναι φτυάρι. Τότε να μπήξει το κουπί στη γη και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. Προφανώς διασκευή του αρχαίου μύθου είναι η νεοελληνική παράδοση που θέλει να εξηγήσει διατί τον άι-Λια τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα." (Γ.Α.Μέγα, "Ελληνικές γιορτές και έθιμα της λαϊκής λατρείας")
(η εικόνα από το "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν Ηλίου")
"Αλλά όπως απέδειξε ήδη ο Ν.Γ.Πολίτης (Λαογρ.Σύμμ.Β'147) η λατρεία του αγίου πάνω στις κορυφές των βουνών είναι υπόλειμμα της αρχαίας θρησκείας, καθώς ο άγιος Ηλίας συνταυτίστηκε με τον ήλιο. Ο χριστιανικός δηλαδή άγιος Ηλίας μπορεί λόγω των ιδιοτήτων που του αποδίνονται, να θεωρείται αντικαταστάτης του κεραύνιου και νεφεληγερέτη Δία, αλλά συνδέεται και με τον Ήλιο, με τον οποίο ταυτίζεται κατά το όνομα, αλλά έχει κι άλλες πολλές ομοιότητες. Άλλωστε και στην αρχαιότητα ο Ήλιος ταυτιζόταν με το Δία, που ως θεός των μετεωρολογικών φαινομένων λατρευόταν πάνω στις βουνοκορφές. Επειδή λοιπόν κι ο ήλιος όταν ανατέλλει, φαίνεται να ανεβαίνει λαμπρός απ'τις κορυφές που φωτίζει πρώτες με τις ακτίνες του, αλλά και ο "όμβριος και ερίγδουπος" θεός που σηκώνει την κακοκαιρία στη διάρκεια των καταιγίδων, φαίνεται να έχει την έδρα του πάνω στις βουνοκορφές, αυτές ήταν οι πιο κατάλληλες και για τη λατρεία του αγίου Ηλία, με την οποία η εκχριστιανισμένοι Έλληνες αντικατέστησαν τη λατρεία του θεού Ηλίου."
ΑΡΑΚΛΙ!!!! ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΠΡΟΝΝΟΙ ΛΑΤΡΕΥΑΝ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΗΡΑΚΛΗ¨;
ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ,ΜΙΑ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!!
ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΤΥΛΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΥΘΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ ΑΚΡΗ!! ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ POROSNEWS ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ ή ΕΔΩ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΕ ΘΕΩΡΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΜΗΡΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.
Την σημερινή μου ανάρτηση την βάζω σε ένα πολύ καλό διάλογο που είχα από πέρυσι με έναν φίλο στο FB , με το ονομά ΠΡΟΝΕΙΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΕΥΣ , που λόγο ονόματος γνωριστήκαμε ,, δική του άποψη στο θέμα είναι η εξής:
Η διαπιστωμένα εκτεταμένη λατρεία του Ηρακλή στήν αρχαία Κεφαλλονιά και ειδικά στην περιοχή μας δεν μπορεί παρα να έχει σχέση με τον μύθο(;)που αναφέρεται στόν πόλεμο του Αμφιτρίωνα εναντίον του Πτερέλαου. Μεταξύ των συμμάχων και συμπολεμιστές του Αμφιτρίωνα ( πατέρα του Ηρακλή) ο εξ Αττικής Κέφαλος και ο Επειός Ελειος.
Εικασία μόνο: Αν ο Κέφαλος έδωσε το όνομα στό νησί ΜΗΠΩΣ, λέω μήπως, και ο Ελειος έδωσε το όνομα στήν περιοχή του Ελειού;;;
Με τη Εληά δεν νομίζω να έχει σχέση όπως διατείνονται κάποιοι, λόγω ετυμολογίας αλλά και ορθογραφίας.
Αναφορικά με την προέλευση του μύθου που περιγράφει τον εν λόγω πόλεμο τώρα, πολλοί εκφράζουν την άποψη οτι πρόκειται για μιά εκστρατείατων Αχαιών Μυκηναίων στα δυτικά όρια της επικράτειας τους με σκοπό να εξουδετερώσουν τον ναυτικό αλλά και πειρατικό λαό των Ταφίων και να απαλλάξουν το εμπόριο τους απο αυτόν τον κίνδυνο.
Φαίνεται δε ότι οι Τάφιοι μετά την ήττα τους περιορίστηκαν στις Εχινάδες τον κάλαμο το νυδρί κλπ συνεχίζοντας να εξασκούν το μόνο επάγγελμα που ήξεραν την πειρατεία.
Ετσι ο Ομηρος θέλει τον Λαέρτη να λέει ω 376-378:
"αι γαρ Ζεύ τε πάτερ και Αθηναίη και Απόλλων
οίος Νηρικον είλων ευκτίμενον πτολίεθρον
ακτήν ηπείροιο Κεφαλληνέσιν ανάσσων"¨
Αυτά προς στιγμή, κουβέντα να γίνεται,!!!! εξάλου θεωρώ ότι με συζήτηση ίσως προβληματιζόμαστε, αλλά αξίζει τον κόπο!
Πράγματι κατά τη μυθολογία έτσι κι έγινε. Δηλαδή ο Οδυσσέας μετά τα γνωστά “επεισόδια” έφυγε πάλι γρήγορα μ’ ένα κουπί στον ώμο, για τη Θεσπρωτία της Ηπείρου. Προχωρώντας στο εσωτερικό της χώρας, συνάντησε κάποιους ανθρώπους που τον ρώτησαν γιατί κουβαλούσε μαζί του το λιχνιστήρι. Τότε κατάλαβε πως αυτός ήταν ο τόπος που έπρεπε να μπήξει το κουπί και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. Στη Θεσπρωτία ο Οδυσσέας παντρεύτηκε τη βασίλισσα Καλλιδίκη. Ύστερα από έναν πόλεμο των Θεσπρωτών με τους Βρύγους, η Καλλιδίκη πέθανε και στο θρόνο ανέβηκε ο Πολυποίτης, ο γιος της, και ο Οδυσσέας ξαναγύρισε την Ιθάκη πιστεύοντας πως θα περάσει ήρεμα γεράματα.
Στην Καλλιδίκη έμεινε δέκα χρόνια και δε ξέρω αν απέκτησε και γιό!
Μπουμπούκι ο πατριώτης!!!
Και εμείς η λακαμάδες μία και την προσέχουμε.
Σκ@τά στα μούτρα μας!
Χα χα χα χα χα χα.
Βέβαια που να ξέρεις…
Ο καθένας μόνο τη μάνα του έχει σίγουρη για τον πατέρα μη πολυψάχνεις.
Εγώ έχω μοιάσει τση μάνας μου και ο πατέρας μου μας κοίταε με μισό μάτι.
Χα χα χα χα χα.
Λοιπόν για τον Οδυσσέα ξέρω κάτι λίγα. Ψάξε και εσύ να δείς πόσα παιδιά είχε να βάλεις μυαλό. (Ήτανε και καρπερός μέχρι τα γεράματα ο μπαγάσας)!
Κοίτα και πως έφαε τον Παλαμήδη τον μαγκούφη. Αγγελόκορμο!
Όσο για την Πενέλοπε κάτι δε μου κάθεται, τι διάολο λες να μην έκαμε δειγματοληψία?
Πως θα διάλεγε άντρα με τα πελέκια και τα τόξα μόνο?
Χουά χα χα χα χα.
(Αυτά γράφω και θα τρίζουνε τα κόκαλα του ευλοημένου του Όμηρου).
αμβροσίου σειρήνος, έδος δ’ Ιθακήσιός εστιν.
Τηλέμαχος δε πατήρ και Νεστορέη Επικάστη
μήτηρ, η μιν έτικτε βροτών πολύ πάνσοφον άνδρα».
[(Caltamen Homeri et Hesiodi: Caltamen Homeri et Hesiodi) line 37].
Σε νεοελληνική απόδοση, ο παραπάνω χρησμός λέει τα εξής:
«Άγνωστο εις εμένα η γενιά και η πατρίδα που τον γέννησε της αμβροσίου σειρήνος, ως προς την διαμονή του όμως είναι Ιθακήσιος, πατήρ του δε ήτο ο Τηλέμαχος και μητέρα του η Επικάστη (της γενιάς) του Νέστορος, αυτή τον εγέννησε ως τον πιο σοφό άνδρα μεταξύ των θνητών».
καὶ στὸ κατώφλι ἀνέβηκε τὸ δρένιο, ποὺ τεχνίτης
τό 'χε σκαλίσει ξυλουργός, καὶ τὸ ἴσιωσε μὲ στάφνη,
καὶ παραστάτες ἔστησε, κι ἔβαλε ὡραῖες θύρες,
ἀμέσως τότες τὸ λουρὶ ξελύνει ἀπ' τὴν κρικέλα,
χώνει ἴσια μέσα τὸ κλειδί, τοὺς σύρτες βρίσκει ἀντίκρυ,
τοὺς σπρώχνει, καὶ καθὼς βογγάει μὲς στὸ λιβάδι ταῦρος
ποὺ βόσκει, ὅμοια βόγγησαν κι οἱ θύρες οἱ πανώριες,
μὲ τοῦ κλειδιοῦ τὸ βάρεμα, κι ἀνοίξανε ὀμπροστά της.
Ἀνέβηκε στὸ πάτωμα μὲ τὰ πολλὰ τ' ἁρμάρια,
καὶ μέσα μὲ τὶς φορεσὲς τὶς μοσκομυρισμένες·
κι ἁπλώνοντας τὸ χέρι της, ξεκρέμασε τὸ τόξο
μὲ τὸ θηκάρι, ποὺ λαμπρὸ παντοῦθε φεγγοβόλα.
βγάζει τὸ τόξο, κι ἀρχινάει τὸ κλάμα βλέποντάς το.
Καὶ σάνε καλοχόρτασε τὰ δάκρυα καὶ τὸ θρῆνο,
ξεκίνησε στὸ μέγαρο πρὸς τοὺς λαμπροὺς μνηστῆρες,
κι ἦρθε τὸ πισοτέντωτο κρατώντας τό δοξάρι,
καὶ τὴ φαρέτρα μὲ πολλὲς στεναχτερὲς σαγίττες.
Φέρναν κι οἱ παρακόρες της κασέλα γεμισμένη
μὲ σίδερο καὶ μὲ χαλκό, τὰ σύνεργα τοῦ ἀφέντη.
ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΟ ΤΟΞΟ ΠΕΡΙΛΥΠΗ Henry Fuseli, 1806, Βρετανικό Μουσείο
και συνεχεια από Γ,Βαλσαμη
ὄφρα σε τῇ πέμπωσι τιτυσκόμεναι φρεσὶ νῆες:
οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κυβερνητῆρες ἔασιν,
οὐδέ τι πηδάλι᾿ ἔστι, τά τ᾿ ἄλλαι νῆες ἔχουσιν:
ἀλλ᾿ αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν" (Κι ακόμα πες μου, ποια είν᾿ η χώρα σου κι η πόλη κι ο λαός σου,
για να σε πάνε τα καράβια μας με τους διαλογισμούς τους'
τι εμείς οι Φαίακες στα καράβια μας δε θέμε καπετάνιους
κι ουδέ τιμόνια, σαν που βρίσκουνται στων άλλων τα καράβια'
ό,τι λογιάζουμε, ό,τι θέλουμε μονάχα τους το βρίσκουν),
στ.560 "καὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς
ἀνθρώπων, καὶ λαῖτμα τάχισθ᾿ ἁλὸς ἐκπερόωσιν
ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι: οὐδέ ποτέ σφιν
οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτ᾿ ἀπολέσθαι." (και των ανθρώπων όλων ξέροντας και καρπερά χωράφια
και πολιτείες, γοργά της θάλασσας τα πλάτη διαπερνούνε
συντυλιγμένα μες σε σύγνεφο και καταχνιά, κι που δ᾿ έχουν
φόβο ποτέ τους να βουλιάξουνε κι ουδέ ζημιά να πάθουν).
Παίζει τα χρώματα στα δάχτυλα! Οι περιγραφές του ξεπερνούν κάθε προηγούμενο!
Γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα, έχει άριστη γνώση της τοπογραφίας, περιγράφει, περιοχές, ανάκτορα, κήπους, μέγαρα, διαρρύθμιση, αρχιτεκτονική, οπλισμό, θώρακες, περικεφαλαίες, ναυπηγική, ναυσιπλοία...
Ο Όμηρος δεν έγραφε χάριν παιδιάς.
Σκοπός του δεν είναι η ψυχαγωγία ούτε το αστείο, εάν εννοούμε με τη λέξη ψυχαγωγία την τέρψη και την διασκέδαση.
Σκοπός του Ομήρου είναι, να ΜΕΤΑΔΩΣΕΙ ΓΝΩΣΗ και ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, να ΔΙΔΑΞΕΙ καθώς και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΥΨΗΛΟ ΦΡΟΝΗΜΑ.
Όχι όμως να ψυχαγωγήσει.
Τα γραφόμενα στα ΕΠΗ έχουν ΣΤΟΧΟ την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ των γεγονότων!
Ο Όμηρος δεν θέλει ούτε να εντυπωσιάσει ούτε να συγκινήσει.
Παραθέτει ΓΕΓΟΝΟΤΑ και ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΕΙ.
Χαρτογραφεί και περιγράφει με ακρίβεια φωτογραφικού φακού.
Δίνει συντεταγμένες και γεωγραφική θέση για περιοχές που μέχρι σήμερα αποτελούν αντικείμενο έρευνας και μελέτης.Αλλά οι γνώσεις του Ομήρου είναι τεράστιες και δεν εξαντλούνται στα προαναφερθέντα ευρήματα.
Αντιθέτως, προκαλεί κατάπληξη η γνώση του για την ανατομία του ανθρωπίνου σώματος!
Γνωρίζει και χρησιμοποιεί 64 πρωτότυπες λέξεις σχετικές με το ανθρώπινο σώμα και χώρια από αυτές, 32 για τον ανθρώπινο κορμό, 15 για τα κάτω άκρα, 13 για τα άνω άκρα, 28 για τα εσωτερικά μέρη και σπλάχνα, σύνολο: 152 λέξεις, που τον κατατάσσουν περισσότερο στους γιατρούς-ανατόμους παρά στους ραψωδούς!
Εκτός αυτού, χρησιμοποιεί 26 λέξεις για τα άρματα γενικώς και 58 για τα μέρη, τα σκεύη και τα εξαρτήματα του άρματος χωριστά, 92 λέξεις για τα όπλα, 13 για τα μέρη της περικεφαλαίας, 14 για τα μέρη της ασπίδας, 51 για τα βέλη (!!!), 31 για τα μέρη του δόρατος, και 60 για τα μέρη του ξίφους! (συμπεριλαμβάνονται και πρωτότυπες λέξεις - επιθετικοί προσδιορισμοί του κάθε ουσιαστικού). Σύνολο: 345 λέξεις στρατιωτικής ορολογίας που τον κατατάσσουν περισσότερο στους Στρατιωτικούς παρά στους ραψωδούς!
Οι γνώσεις του και η ορολογία του για τα βότανα, τα οικιακά σκεύη, τα ορυκτά, τις κατασκευές, την μηχανική, τη ναυσιπλοΐα την αστρονομία και πλήθος άλλα ξεπερνούν την «ανθρώπινη Λογική».
Τα μάτια του, τα αυτιά του και το μυαλό του, καταγράφουν όπως θα κατέγραφε μια υπερσύγχρονη κάμερα!
Ο Όμηρος γνωρίζει τα πάντα!Αυτά τα ...ολίγα, για κάποιους που υποτιμάνε τον Όμηρο, επικαλούμενοι τις περιγραφές που δεν ταιριάζουν με τα "συμβατά" της εποχής του, ώς "ποιητική αδεία"!!!
Στην εποχή που έζησε ο Στράβων, η νήσος Φάρος ήταν ενωμένη ήδη με την στεριά. Εν τούτοις ο Όμηρος δεν το γνωρίζει αυτό και την ονομάζει Πελαγίαν νήσον. Έτσι ήταν γνωστή στο απώτατο παρελθόν.
Οι Ηιόνες έχουν εξαφανισθεί από προσώπου γης, αλλά ο Όμηρος του 800 π.Χ τους γνωρίζει; Όπως επίσης γνωρίζει και την Πτελεόν που τον Η΄ αιώνα ήταν ήδη ένας ακατοίκητος λόγγος!
Η Αιπύς, άγνωστη πόλη στους πάντες. Η Ενίσπη της Αρκαδίας καθώς και η Ρίπη και Στρατίη της ίδιας περιοχής είναι εντελώς άγνωστες, γνωστές όμως στον ποιητή.
Η Ηλώνη είναι ένας σωρός ερειπίων και κανένας δεν γνωρίζει τίποτα γι’ αυτήν εκτός από τον Όμηρο πάντα!
Η Άρνη, έχει πάψει να υπάρχει και έχει σκεπαστεί από μία λίμνη. Ο Όμηρος ξέρει όμως πως η Άρνη «έχει πολλά αμπέλια»!
Η Μέσση, άγνωστη πόλη τον η΄ αιώνα, έχει πολλά περιστέρια!
Πώς είναι παραδείγματος χάριν δυνατόν να αγνοεί την ονομασία «Αιγαίον Πέλαγος»;
Πώς είναι δυνατόν να μη χρησιμοποιεί τη λέξη «Έλληνες» αλλά «Αργείοι, Αχαιοί και Δαναοί»;
Γνωρίζει και αναφέρει την Πελοπόννησο όχι με το όνομά της αλλά ως «Άργος».
Δεν γνωρίζει την Θεσσαλία, την Μακεδονία, τα Μέγαρα…
Εάν έζησε τον αιώνα που αναφέρει η συμβατική Ιστορία, πώς εξηγείται το γεγονός ότι αγνοεί τους Δελφούς (!), και αναφέρεται σε αυτούς με το όνομα «Πυθώ»; Και μόνο αυτό το επιχείρημα αρκεί για να μας βάλει σε φοβερές υποψίες πως ο Όμηρος είναι σύγχρονος του Τρωϊκού Πολέμου.
Μα σίγουρα ότι η Ιθάκη είναι νησί και άγνωστος άνθρωπος δεν μπορεί να πάει στο παλάτι του Οδυσσέα πεζός. Άρα μπορεί να είναι η σημερινή Ιθάκη και οποιοδήποτε νησί εκτός της Λευκάδας που τότε συνδεόταν με τη στεριά. Άρα Λευκάδα ΠΑΠΑΛΑ !!!
Υπάρχει όμως και το άλλο, αναφέρει ναύτες άρα ο Τηλέμαχος καταλαβαίνει ότι έρχεται από μακριά η Αθηνούλα γιατί σε κοντινές αποστάσεις χρησιμοποιούνται οι πορθμήες (υ – 187) « Καὶ τρίτος ὁ πρωτοβοσκὸς Φιλοίτιος τότες ἦρθε,
στέρφα δαμάλα φέρνοντας καὶ γίδια στοὺς μνηστῆρες.
Ἀπ' τὴ στεριὰ τὰ φέρανε περάτες, (πορθμήες)»….
Αυτά τα βόδια είναι που μαζί με πολλά άλλα (άλογα κλπ.), αποκλείουν τη Παλική σαν Ιθάκη αν βασιστούμε στα Ομηρικά έπη. Γιατί κατά τον Εύμαιο (ξ – 103) δεν υπάρχουν στην Ιθάκη βόδια μόνο κατσίκια και οι χοίροι του. Δεν νομίζω ότι στη Παλική δεν μπορούν να εκτραφούν βοοειδή όπως και άλογα? Μη τρελαθούμε κιόλας!
Είναι σοβαρό αρνητικό στοιχείο και για την περιοχή Πόρου το ίδιο αυτό.
Αυτά τα γνωρίσματα τα βρίσκει κανείς μόνο στην σημερινή Ιθάκη και την Έρισσο.
Δέχομαι αντιρρήσεις φυσικά, αλλά με τεκμηρίωση. Όχι παράδειγμα είναι Ιθάκη η Λευκάδα επειδή το είπε ο τάδε και μόνον.
Και αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι όλοι οι φίλοι ομηριστές εδώ μέσα, προσπαθούν να τεκμηριώσουν την άποψή τους και μόνο χωρίς να προσπαθούν να βρουν στοιχεία αρνητικά σε αντίθετες από τις δικιές τους απόψεις κάτι που δεν οδηγεί πουθενά. Χάβρα θα επικρατεί πάντα άνευ ουσίας, έχω άδικο??
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα.
Το ληξούρι,, ισχύει αυτό ακόμη και σήμερα,, το λογικό είναι να ΄πηγες με πλοίο,, (ειδικά οπως ειναι ακόμη η κατάσταση όπως και στην περίπτωση Ασσου,,πιο ευκολά πας με πλοίο) για να το σατηρίσουμε και λίγο. Στην περιπτωση τώρα την δική μας,,, πάλι στεκει,, η φράση ,,γιατι το συνηθές να ρθεις ειναι πλοίο,,αλλά αν κάποιος σε είχε αφήσει στην ενδοχώρα, ή εφκιου πάνω ερισσο,ή Σάμη (φορρκυνα) είτε Παλική, είτε ακόμη και εκεί που αργουν οι στόλοι (πορτο ντι κεφαλονια) ,, κάλιστα στην πόλη της Ιθάκης του Ανακτα των κεφαλλήνων, θα μπορούσες να έρθεις και πεζος
Να δεχτώ λοιπόν ότι είναι βραχότοπος.
Να δεχτώ ότι δεν είναι γόνιμη.
Να δεχτώ ότι δε μπορούν να βαδίσουν άλογα ούτε βόδια.
Να δεχτώ ότι υπήρχε αντίπερα ακτή χώρα που εβούλιαξε.
Να δεχτώ ότι οι μνηστήρες περιμένανε τσου Άγιους Θόδωρους να σκοτώσουνε τον Τηλέμαχο μπροστά στα μάτια των Θιακώνε.
Να δεχτώ ότι…
Το μόνο που δέχομαι είναι ότι είμαι κουρλός, θεόκουρλος όμως όχι!! Χα χα χα χα.
Τώρα την εποχή εκείνη αλλά και μέχρι πρότινος η θαλάσσια πρόσβαση ήταν ο ευκολότερος τρόπος ταξιδιού στη Θιακοκεφαλονιά άρα παντού οι ναύτες και τα πλοία ήταν φόρα παρτίδα.
Και επειδή κάτι έγραψες τσι προάλλες για Χιονάτα – Μαυράτα τα Μαυράτα τα έχουνε 5 και ¾ ώρες απόσταση από Αργοστόλι γύρω στο 1920 χα χα χα έτσι για να πάρουμε γεύση για τις αποστάσεις παλιά και υπήρχε και αμαξιτός δρόμος (27 χιλ), σκέψου από μονοπάτια τι γινότανε την εποχή Οδυσσέα!
Παλιά – παλιά βρίσκω όμως μόνο Χιονάτα, Μαυράτα τίποτις για την ώρα!
Κάτοικοι 436 Μαυριτανοί μαζί με Κατελιό και Θηράμονα (κατ. 228), και 178 Χιονισμένοι, μαζί με Μαρκόπουλο(κατ.339) σύνολο 517. Χα χα χα
Πόρος χωριό της κοινότητας Ασπρογέρακα, κάτοικοι 47, Απογραφή του 1928.
Θυμάσαι που μου έγραφες ότι δεν υπήρχε τότε κανείς εκεί κάτου?
Αλλά για ξαναβάλε εκείνη την ιστορία που άκουσες για τσου Χιονισμένους και τσου Μαυριτανούς γιατί τη ξέχασα γαμώτο μπας και βγάλω άκρη.
Χουά χα χα χα χα χα χα χα χα χα.
Έχουν κάνει τα παραμύθια πραγματικότητα και την ιστορία παραμύθι.
Παράδειγμα έχουν ακούσει για τη κοκκινοσκουφίτσα και το κακό λύκο και αγόρασαν σκυλιά για να μη τους φάνε οι λύκοι! Φαίνεται για γέλια αλλά υπό ευρεία έννοια αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία λουζόμαστε και ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει.
Χουά χα χα χα χα χα χα.
Απάντηση στο φίλο Gerasimo:
Γράφω τελείως αόριστα και γενικά νομίζω εκτός αν κάπου παρεξηγήθηκα.
Τον περιβάλλοντα χώρο που αναφέρεται στους στίχους εννοώ αφού την Ιθάκη την αναφέρει ο ποιητής σαν χθαμαλή.
Τώρα για τη λέξη ζόφος Μάλλον είναι δύσκολο να μεταφραστεί με ακρίβεια από μια γλώσσα λιγότερο λεπτομερή από την Ελληνική όπως και τα Ομηρικά έπη γενικώς άρα δεν μπορούμε σε δύσκολες λέξεις να δίνουμε βάσει σε ξενόγλωσσες ερμηνίες.
Άσε που το λυκόφως και το λυκαυγές δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσον αφορά την έννοιά τους.
Ζόφος για τον Όμηρο είναι και ο Άδης όχι μόνο το σκότος όπως και η Δύση που χρησιμοποιείται πχ σα ζόφος στους στίχους Μ -240, κ -120, ν -241.
Δεν γνωρίζω και κατά πόσο μπορείτε να ισχυριστείτε το … “ Λυκόφως! Αυτή η ερμηνεία δεν την δίδω αυθαιρέτως, αλλά συσχετίζοντας την "αντίθετή" της λέξη που αναφέρει ο ίδιος στίχος της "πρὸς ἠῶ τ᾽ ἠέλιόν" (Ανατολής) Λυκαυγές!”
Το ηέλιος και μόνο την Οδύσσεια να πάρουμε αντιπροσωπεύει αυστηρά τη λέξη ήλιος ασχέτου ώρας αρκεί να φαίνεται.. Παράδειγμα, ι -168 (που αναλογικά το ηέλιος παρουσιάζεται σαν Λυκόφως), γ -1, λ -93, μ 429, κλπ.
Τώρα για τη πραγματική χρονολογία που διαδραματίστηκε η Οδύσσεια κανένα πρόβλημα. Επιστημονικά παραδεχτό είναι ότι για κάθε 1000 χρόνια κατεβάζουμε τη στάθμη της θάλασσας κατά 1 μέτρο. Να την κατεβάσω εις διπλούν εγώ?
Χα χα.
Και το τελευταίο μη Ομηρικό: Δεν μου αρέσει ο πληθυντικός μεταξύ φίλων, συμφωνούμε?
Σπ.Ρόκκος