ενημερωση απο Νικο Καμπανη!!
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του (μέρος 7ο)
Υποκεφάλαιο: Η ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ (α')
Αλήθεια, υπάρχει καταγωγή του Ομήρου από τον ''βασιλικό οίκο του Οδυσσέως'';
Ας μελετήσουμε μερικά ψήγματα υποψίας και ενδείξεων:
Εκεί στην Καλλίροο Κρήνη, ο Εύμαιος με τον Οδυσσέα μεταμορφωμένο σε ζητιάνο πηγαίνοντας προς το παλάτι, συνάντησαν εκείνον τον παλιάνθρωπο Μελάνθιο, ο οποίος, χωρίς αιτία και αφορμή, λάκτισε και έβρισε τον ανυπεράσπιστο ζητιάνο λέγοντας προς τον Εύμαιο:
«-Αλί και τρισαλί, τι είπε το παλιόσκυλο και φανερά τ᾽ ακούω,
που σε καράβι μακρινό εγώ αυτόν μια μέρα
απ’ την Ιθάκη μακριά θα προωθήσω, κέρδος πολύ για ᾽μέ να προσπορίσει.
Μακάρι τον Τηλέμαχο με τόξο ο Απόλλων αργυρό να σημαδέψει
σήμερα στο παλάτι, ή να εξοντωθεί απ’ τους μνηστήρες,
όπως για Οδυσσέα βέβαια μακριά χάθηκε της επιστροφής η ‘μέρα».
Οδύσσεια ρ' 248-253
Λόγια που επειδή ειπώθηκαν στον Εύμαιο, την ασφαλέστερη πηγή πληροφοριών για τον Όμηρο (βλέπε: Τὸν δ᾽ ἀπαμειβόμενος προσέφης, Ἐύμαιε συβῶτα·), ως αυτόπτης μάρτυρας, εξ ου και το δεύτερο πρόσωπο όταν του ζητά να πάρει το λόγο μέσα στο έπος ο Όμηρος, έχουν μεγάλη σημασία για την ακρίβεια και το μήνυμα του περιεχομένου.
Εδώ αυτό δεν φτάνει για τούτο που θέλουμε να σας παρουσιάσουμε, φίλοι μου αγαπημένοι. Ρίξτε όμως μια ματιά στο Ομηρικό κείμενα να χάσετε τη λαλιά σας:
«Ὢ πόποι, οἷον ἔειπε κύων ὀλοφώια εἰδώς,
τόν ποτ᾽ ἐγὼν ἐπὶ νηὸς ἐυσσέλμοιο μελαίνης
ἄξω ΤΗΛ᾽ Ἰθάκης, ἴνα μοι βίοτον πολὺν ἄλφοι.
Αἲ γὰρ ΤΗΛέμαχον βάλοι ἀργυρότοξος Ἀπόλλων
σήμερον ἐν μεγάροις, ἢ ὑπὸ μνηστῆρσι δαμείη,
ὡς Ὀδυσῆί γε ΤΗΛοῦ ἀπώλετο νόστιμον ἦμαρ».
Υπάρχουν τρία τηλ: ... τῆλ᾽ Ἰθάκης, ... Τηλέμαχον , ...τηλοῦ ἀπώλετο νόστιμον ἦμαρ».
Το δεύτερο είναι ο Τηλέμαχος και το τρίτο αναφέρεται στον Οδυσσέα.
Το πρώτο για ποιόν είναι;
Δυο στίχους πριν είναι ένας ταλαίπωρος, που σαν το σκυλί το παρατημένο μακριά απ' την Ιθάκη σε νησί; σε βραχονησίδα; εξόριστος κοντεύει να αλλοφρονήσει (Από τους πόνους ίσως;).
Τον έχουν ξεφορτωθεί...
...Και τότε πέφτει το μάτι μου στο τέλος του στίχου ρ' 247 πάνω πάνω και το παζλ συμπληρώνεται πανηγυρικά. Το "σκυλί το πεταμένο" είναι κάποιος που άδει κι ας πούμε απαγγέλλει:
κύων ὀλοφώια εἰδώς, .....ή
κύων ὀλοφώι' α εἰδώς, ...ή
κύων ὀλοφώι' αεἰδώς,
Θα επανέλθουμε λίγο μετά....
Ήταν κι εκείνος ο χρησμός του μαντείου των Δελφών, που ζήτησε ο Αυτοκράτορας Αδριανός...
...Ο οποίος λάτρεψε την Ελλάδα και εκείνον τον ποιητή, που γαλούχησε την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα, όσο κανένας δυτικός μέχρι σήμερα. Που έκτισε Βιβλιοθήκη στην Αθήνα και στο άγαλμα του Ομήρου προσωποποίησε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια (όπως η φωτογραφεία της προχθεσινής μας δημοσίευσης).
...Έστειλε λοιπόν ο Αδριανός προκλητικά κάποτε αντιπρόσωπο στους Δελφούς να μάθει, μετά από τόσα χρόνια, από τον ίδιο τον Φοίβο, ποιος και από πού είναι αυτός ο πνευματικός υιός του Απόλλωνος και των Μουσών, ο Όμηρος:
"Αυτό που ακούσαμε από την Πυθία σχετικά με τον Όμηρο, το οποίο ερώτησε ο Θειότατος αυτοκράτορας Αδριανός, θα εκθέσουμε, Επειδή ο βασιλιάς θέλει να μάθει από που είναι ο Όμηρος και ποιανού, έδωσε χρησμό ο Φοίβος δι' εξαμέτρου μ' αυτό τον τρόπο (αρχίζει με κάτι διφορούμενο όπως το γνωστό ἥξεις ἀφήξεις οὐκ ἐν πολέμῳ θνήξεις) :
-Άγνωστο να πω μου είναι.... ή
-Άγνωστο δεν είναι να πω για τη γενιά και την πατρίδα
του αθάνατου τραγουδιστή. Κατάγεται απ' την Ιθάκη
Τηλέμαχος δε ο πατέρας και Επικάστη κόρη Νέστορα η μητέρα,
αυτή που γέννησε μες στους θνητούς πολύ πάνσοφο άνδρα.
Σ' αυτά πιο πολύ πρέπει να πιστεύουν, τόσο αυτός που πήρε χρησμό όσο και αυτός που έδωσε, άλλωστε γι' αυτό μεγαλοφυώς ο παππούς Οδυσσέας του ποιητή δοξάζεται μέσω των επών!
Θυμίζουμε:
"...Γιατί σ' όποιον χρειάστηκε ο Φοίβος τό 'πε Απόλλων
μες στην Πυθώ την Αγαθή, περνώντας το κατώφλι
χρησμό να πάρει..." Οδύσσεια θ' 79-81
"... ὣς γάρ οἱ χρείων μυθήσατο Φοῖβος Ἀπόλλων
Πυθοῖ ἐν ἠγαθέῃ, ὅθ᾿ ὑπέρβη λάινον οὐδὸν
χρησόμενος: ..."
Προσοχή: Η αρχή του χρησμού στην πρώτη ερμηνεία ( -Άγνωστο να πω μου είναι....) είναι διαφορετική και υποδεικνύει μάλιστα, ότι στα χρόνια της Ρώμης έχουν χαθεί ακόμη και τα ίχνη των Ομηριδών!
Συνεχίζεται στο επόμενο....
Υπάρχουν πολλά ακόμα σχετικά με την παρουσία του ίδιου του Ομήρου εντός της Οδύσσειας και το έργο του, τα οποία θα συμπεριληφθούν στις επόμενες δημοσιεύσεις.
ΤΩΡΑ, όλοι όσοι παρακολουθήσατε αυτό με ενδιαφέρον, θα ήθελα να διαβάσετε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις και τα έξη πρώτα μέρη της μελέτης "ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του" και σας παρακαλώ να συμμετάσχετε και να ψηφίσετε, ώστε να καθιερωθεί η 7η Μαΐου ως Διεθνής Ημέρα για τον Όμηρο. Στα δυο πρώτα δημοσιεύματα υπάρχουν από κάτω οδηγίες, καθώς και στην ιστοσελίδα της Ομηρικής μας Ιθάκης
Makis Lykoudis
Άγνωστο είναι το που γεννήθηκε ο Όμηρος. Οι αρχαίες πηγές είναι ασαφείς και αντικρουόμενες, γιατί πολλές πόλεις διεκδικούσαν τη δόξα της γενέτειρας του μεγάλου ποιητή.
Μεταξύ αυτών και η Ομηρική Ιθάκη που δεν στερείτο καθόλου οπαδών. Εξάλλου αυτήν δείχνει και ο χρησμός του μαντείου των Δελφών προς τον αυτοκράτορα Αδριανό όταν κατέφυγε εκεί για να πάρει απάντηση στο ερώτημα, που ακόμα πλανιόταν στα χρόνια του, ποια είναι η γενιά και η πατρίδα του Ομήρου. Ο Φοίβος, που έδωσε το θείο χάρισμα στον Όμηρο, απάντησε:
«Ἀγνωστόν μ’ ἒρεαι γενεήν καὶ πατρίδα γαίαν
ἀμβροσίου σειρήνος, ἓδος δ’ Ίθακήσιός εστιν.
Τηλέμαχος δὲ πατήρ καὶ Νεστορέη Ἐπικάστη
μήτηρ, ἡ μίν ἒτικτε βροτών πολύ πάνσοφον ἂνδρα» .
«Μου ζητάς πληροφορία για την άγνωστη γενιά και την πατρική γη του αθάνατου αϊδού. Ως προς την κατοίκηση είναι Ιθακήσιος. Πατέρας του ο Τηλέμαχος και μητέρα του η Επικάστη (Πολυκάστη στον Όμηρο) κόρη του Νέστορα, αυτή γέννησε πολύ πάνσοφο άνδρα μεταξύ των θνητών».
Ο Όμηρος μας προϊδεάζει που και πως πλέχτηκε το ειδύλλιο των γονέων του. Όταν ο Τηλέμαχος έφθασε στην Πύλο και αφού διαπιστώθηκε μετά τις συστάσεις, ότι ήταν γιος του Οδυσσέα, συμπολεμιστή του Νέστορα, τη δεύτερη μέρα κι ενώ ετοιμαζόταν τελετή προς τιμή της θεάς Αθηνάς, τηρήθηκε το απαραίτητο τυπικό φιλοξενίας που προέβλεπε ο ξένος να λουστεί και να χτενιστεί από τις θεραπαινίδες, να φορέσει καθαρό χιτώνα, και μετά να καθίσει στο τραπέζι να φάει και να πιεί. Στην περίπτωση όμως του Τηλεμάχου, για μία και μοναδική φορά στα έπη, δεν τηρείται το συνηθισμένο πρωτόκολλο. Το λούσιμό του αναλαμβάνει, ασφαλώς με τη συναίνεση του πατέρα της, η κόρη του Νέστορα η Πολυκάστη, μια πριγκίπισσα δηλαδή.
Μας λέει ο Ποιητής:
«Ταυτοχρόνως έλουσε τον Τηλέμαχο η όμορφη Πολυκάστη, η νεώτερη θυγατέρα του Νέστορα γιού του Νηλέα (Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη, Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληϊάδαο). Κατόπιν αφού τον έλουσε και άλειψε τα μαλλιά του με μυρωμένο έλαιο, ωραίο χιτώνα του φόρεσε και γύρω από τους ώμους του μανδύα, βγήκε βεβαίως από τον λουτήρα (ἔκ ῥ' ἀσαμίνθου βῆ) όμοιος στην κορμοστασιά με τους αθανάτους, και πήγε και κάθισε στο πλάι του ποιμένα των λαών Νέστορα. Έπειτα οι άλλοι έψησαν τα πάνω - πάνω κρέατα και τα τράβηξαν από τη φωτιά, τα μοίρασαν και κάθισαν. Επί πλέον άνδρες ευγενείς επιτηρούσαν αυτους που κερνούσαν κρασί μέσα σε χρυσά κύπελλα.» (Οδ. γ΄464-472)
και παλιοτερες αναρτησεις!
Όμηρος Τηλεμάχου Οδυσσείδης
27 Οκτ 2015
ΑΡΑΓΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΟΜΗΡΟΣ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ ΜΙΑ ΑΓΑΜΝΕΝΙΑΔΑ, ή ΑΧΙΛΙΑΔΑ, ,ή ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΜΕΝΕΛΕΑΔΑ? POROSNEWS: TO BBC,, ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ. POROSNEWS.BLOGSPOT.COM|ΑΠΟ E- ...
Mια ακόμη ανάρτηση,,αφιερωμένη στον φίλτατο Ρυσσιοιθακήσιο Αρη,, που μας εγραψε πριν λίγη ώρα σε σχολιασμό και ποιηματάκι!! Καλή εβδομάδα!
Μνηστήρες μαζευτήκανε γράφοντας στα φορτσάτα, παλάτι να στελιάσουνε κειά πάνου στα Τζαννάτα. Τίποτα δε τσου σταματά στη τέχνη και στη γνώση, νερά ΄κλουθούνε ανοιχτά το πλοίο μη πατώσει. Χουά χα χα χα χα χα χα χα, χα χα χα χα. Υ.Γ. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία Μεγάθυμοι. Γεγονός είναι ότι αυτές οι κινήσεις και οι συνεργασίες κρύβουν πολλά καλά! Αλλά: Ορέ τι κόντρες θα γένουνέεεε… σε ραψωδίας ρ' της Οδύσσειας
Σήμερα, φίλοι μου αγαπημένοι θα ήθελα να αφιερώσω τη δημοσίευση αυτή σε μια φιλόλογο που έχει σταθεί κοντά μας τόσο στα βιβλία μας όσο και στις εδώ δημοσιεύσεις, χρόνια τώρα, στη Μαρία Παγανοπούλου, την πανέμορφη φίλη από την επίσης πανέμορφη Ζάκυνθο, και να ευχαριστήσω μέσω εκείνης όλους τους δικούς της που στάθηκαν κοντά σ' εμένα και στη Δώρα, όταν εκείνη μεν πρωτοδιορίστηκε εκεί κι έτσι εγώ από τη γεωλογία αυτού του νησιού ξεκίνησα την έρευνά μου για τη Γεωγραφία της Οδύσσειας και τις σχετικές παλαιογεωγραφικές μελέτες περί Αλαλκομενών.
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του (μέρος 8ο)
Υποκεφάλαιο: Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ (β')
Στο χθεσινό μας κείμενο είχαμε θαυμάσει τον χρησμό που απεφοίβασε για τον Αδριανό ο Απόλλων στους Δελφούς και που έλεγε τα εξής:
"... -Άγνωστο δεν είναι να πω για τη γενιά και την πατρίδα
του αθάνατου τραγουδιστή. Κατάγεται απ' την Ιθάκη
Τηλέμαχος δε ο πατέρας και Επικάστη κόρη Νέστορα η μητέρα,
αυτή που γέννησε μες στους θνητούς πολύ πάνσοφο άνδρα...."
Υπάρχουν τίποτα στοιχεία μέσα σ' όλο το έπος για κάτι τέτοιο; 'Έχει σχέσεις η Ιθάκη του Οδυσσέα με την Πύλο του Νέστορα;
-Υπάρχει η ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑ !
Όλους τους φιλοξενούμενους, ακόμα και τον Οδυσσέα, παντού λούζουν δμώες (παρακόρες). Για τον Τηλέμαχο όμως εκεί στην Πύλο ανατρέπονται οι κανόνες φιλοξενίας.
...Και ανατρέπονται όχι μόνο αφού τον γνώρισαν άπαντες της οικογενείας και του λαού του Νέστορα... Ανατρέπονται και οι κανόνες υποδοχής.
Όπως γνωρίζουμε, όταν υποδέχονταν συγγενείς ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, όπως ο Οδυσσέας στη ραψωδία τ΄ στον Παρνασσό, τους ασπάζονταν «ΑΜΦΩ ΦΑΕΑ ΚΑΛΑ
και ΧΕΙΡΑΣ», δηλαδή όμορφα δύο μάτια και χέρια.
Πώς αυτό το επιτρέπει στα παιδιά του Νέστορα ο Όμηρος όταν φτάνουν στο χώρο των τελετών δυο άγνωστοι (Μέντωρ και Τηλέμαχος) είναι απορίας άξιο:
"...Σαν είδαν και λοιπόν αυτοί τους ξένους, γύρω τους ήλθαν όλοι,
κι ασπάζοντο τα χέρια και να καθίσουν τους καλούσαν...."
Οδύσσεια γ' 34-35
Αν και δεν ασπάζονται ΑΜΦΩ ΦΑΕΑ ΚΑΛΑ, πράγμα που στον Παρνασσό κάνει μόνο η γιαγιά Αμφιθέα, τέτοια οικειότητα και χειρασπασμούς δεν είχε επιδείξει ούτε
ο Τηλέμαχος στην υποδοχή της θεάς Αθηνάς (Μέντης) στο α΄. Κι ας τό ’ξερε ο Όμηρος, κι ας λάτρευε την Αθηνά.
ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ: Τον υποδέχονται σα συγγενή!
Όταν φιλοξενήθηκε ο Τηλέμαχος στο παλάτι του Νέστορα, χώρο που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει, την ώρα του λουτρού δεν τον περιποιήθηκε μια κάποια δούλη, όπως συνηθιζόταν, αλλά η ίδια η μικρότερη πριγκίπισσα η Πολυκάστη - αλλού αναφέρεται ως Ιοκάστη και στο χρησμό ως Επικάστη !!
Τα δυο θαυμαστικά είναι ένα για το όνομα της στον χρησμό, την ομοιότητα, την πριγκίπισσα κλπ. Το δε άλλο γιατί την υιό της άλλης Ιοκάστης τον τύφλωσαν και τον έδιωξαν (αυτοτυφλώθηκε και αυτοεξορίστηκε κατά τον Σοφοκλή).
"... Και κάπου τότε τον Τηλέμαχο έλουσε η ωραία Πολυκάστη,
του Νέστορα η μικρότερη κόρη του Νηληιάδη.
Αφού λοιπόν τον έλουσε μα και τον άλειψε με λάδι,
γύρω του ρούχο όμορφο τού ’βαλε και χιτώνα,
κι ως έβγαινε απ’ το λουτρό έμοιαζε νά ’χει αγιάσει·
και βέβαια αυτός καθέζετο πηγαίνοντας κοντά στον Νέστορα, ποιμένα των λαών. ..."
Οδύσσεια γ' 464-469
Την άλλη μέρα ο Τηλέμαχος μετέβη στη Σπάρτη για να μάθει τυχόν νέα του πατέρα του από τον φίλο εκεινού Μενέλαο. Τον συνόδευσε ο υιός του Νέστορα Πεισίστρατος και αδελφός της Επι- ή Πολυκάστης. Κατά τον αποχαιρετισμό της επιστροφής και πριν φτάσει στο πλοίο της αναχώρησης ο Τηλέμαχος είπε στον Νεστορίδη Πεισίστρατο:
"... «Νεστορίδη, πώς θα γινόταν να εκτελέσεις υποσχόμενος σ’ εμέ
το λόγο το δικό μου; Φίλοι κι από τα ξένα ευχόμαστε να είμαστε για πάντα
από των πατεράδων τη φιλία, μια πού ’μαστε και συνομήλικοι·
και μάλιστα αυτό το δρομολόγιο πιο όμορφα ενώνει. ..."
Οδύσσεια ο' 195-198
Υπάρχει άραγε σε όλη την Οδύσσεια καμιά άλλη περιγραφή για κανέναν χαμένο αοιδό, πιθανόν παρατημένο σε μακρινό νησί, εκτός από αυτόν που ανακαλύψαμε στο ρ' 247-253;
-Έχει εκείνον τον περίεργο αοιδό-'μπαλαντέρ', που άφησε ο Αγαμέμνονας να προσέχει την Κλυταιμνήστρα και που εκείνη εξόρισε !..
Έχει εκείνα τα βράχια της Χίου!... Της ΧΙΟΥ με τους απογόνους του Ομήρου, τους Ομηρίδες!
Πάντως εδώ θα επιχειρήσουμε αποκρυπτογράφηση, όχι τύπου Σομπολιόν, αλλά Ιουλίου Βέρν και ανασύνθεση ετερόκλητων στίχων της ίδιας ραψωδίας, της γ', της Ιερής ραψωδίας, με το 80% των ιερών τελετών της Οδύσσειας:
..73 οἷά τε ληιστῆρες, ὑπεὶρ ἅλα, τοί τ’ ἀλόωνται
..74 ψυχὰς παρθέμενοι κακὸν ἀλλοδαποῖσι φέροντες;»
172 ἦ ὑπένερθε Χίοιο παρ’ ἠνεμόεντα Μίμαντα.
270 δὴ τότε τὸν μὲν ἀοιδὸν ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην
365 Ἔνθα κε λεξαίμην κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ
366 νῦν· ἀτὰρ ἠῶθεν μετὰ Καύκωνας μεγαθύμους
367 εἶμ’, ἔνθα χρεῖός μοι ὀφέλλεται, οὔ τι νέον γε
368 οὐδ’ ὀλίγον....
464 Τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη,
465 Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληιάδαο.
466 Αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ’ ἐλαίῳ,
Μεταφράζουμε και αμέσως αποκαλύπτεται μια ολόκληρη ιστορία:
...όπως ληστές και πειρατές, στη θάλασσα που σβήνουν κλέβουν ψυχές σε ξένη γη πολύ κακό σκορπάνε»...
...ή από κάτω απ’ τη Χιό δίπλα στο Μίμαντα τ’ ανέμου...
...τότε λοιπόν τον αοιδό από τη μια αφού οδήγησε σε έρημο νησί...
...Όπου και θα πλαγιάσω δίπλα στου μαύρου πλοίου την καρίνα. θα πάω, όπου ένα χρέος μου οφείλεται, τίποτα βέβαια καινούργιο μα ούτε και μικρό....
...Και κάπου τότε τον Τηλέμαχο έλουσε η ωραία Πολυκάστη, του Νέστορα η μικρότερη κόρη του Νηληιάδη. Αφού λοιπόν τον έλουσε μα και τον άλειψε με λάδι,
Ανακαλύψαμε τυχαία λοιπόν έναν μυστηριώδη αοιδό εγκαταλελειμμένο σε βραχονησίδα!!
Η υπόθεση φώναζε από μακριά όπως και ο ίδιος ο ναυαγός. Σαρώσαμε έτσι πάνω-κάτω όλη τη ραψωδία και ο αριθμός 98 τελικά ήταν το κλειδί
74+98-172!
172+98=270!!
270+98=368!!!
368+98=466...
Στη ραψωδία αυτή και επειδή είναι ιερή, μάλλον δεν έχουν γίνει λαθροχειρίες και έτσι το νούμερο 98 "περπατούσε". Πάντως δεν πιστεύω ο Όμηρος να πέθανε 98 χρονών, γιατί όταν εμπνεύστηκε όλα τούτα δεν το ήξερε!
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Ανακαλύψαμε λοιπόν έναν μυστηριώδη ΑΟΙΔΟ εγκαταλελειμμένο από πειρατές σε βραχονησίδα έξω από τη ΧΙΟ. Αφού λοιπόν τον πλάγιασαν στ’ αμπάρι...
...Έρχεται η λέξη-επίθετο που συνοδεύει τους Κεφαλλήνες. Συνεχίζει με χρέος που οφείλεται ούτε καινούργιο ούτε μικρό (της ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗΣ;), και επισκέψεις, ας πούμε, του αοιδού που ελευθερώθηκε σε ξένα παλάτια!! Και τελειώνει ακριβώς τη στιγμή της ένωσης του Τηλεμάχου με την ωραία Πολυκάστη στο λουτρό!
Το εκπληκτικό είναι ότι μετά από 98 στίχους (αριθμός κλειδί για την αποκρυπτογράφηση), στο δ΄ 67, γίνεται μεγάλο φαγοπότι. Όσο για τη βραχονησίδα, μην εκπλαγείτε φίλοι, είναι μια απειλή προς τον ζητιάνο Οδυσσέα που ''εκσφενδονίζεται'' στο ρ΄ όπως είχαμε δει χτες, από τον κακό βοσκό Μελάνθιο λίγο πριν λακτίσει προσβλητικά τον αναξιοπαθούντα ρακένδυτο γέροντα ήρωά μας:
Αντέχετε να ''ανοίξουμε'' όλη τη ραψωδία δ' με αυτό το ''κλειδί'' 98; Θα ανατριχιάσετε, γιατί αυτά που θα διαβάσετε πια δεν αφορούν τον ίδιο τον Όμηρο, αλλά την εξήγηση για το πού "χάθηκαν" οι Ιθακήσιοι και η Ιθάκη τους, αυτή η Ομηρική.
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του (μέρος 8ο)
Υποκεφάλαιο: Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ (β')
Στο χθεσινό μας κείμενο είχαμε θαυμάσει τον χρησμό που απεφοίβασε για τον Αδριανό ο Απόλλων στους Δελφούς και που έλεγε τα εξής:
"... -Άγνωστο δεν είναι να πω για τη γενιά και την πατρίδα
του αθάνατου τραγουδιστή. Κατάγεται απ' την Ιθάκη
Τηλέμαχος δε ο πατέρας και Επικάστη κόρη Νέστορα η μητέρα,
αυτή που γέννησε μες στους θνητούς πολύ πάνσοφο άνδρα...."
Υπάρχουν τίποτα στοιχεία μέσα σ' όλο το έπος για κάτι τέτοιο; 'Έχει σχέσεις η Ιθάκη του Οδυσσέα με την Πύλο του Νέστορα;
-Υπάρχει η ΤΗΛΕΜΑΧΕΙΑ !
Όλους τους φιλοξενούμενους, ακόμα και τον Οδυσσέα, παντού λούζουν δμώες (παρακόρες). Για τον Τηλέμαχο όμως εκεί στην Πύλο ανατρέπονται οι κανόνες φιλοξενίας.
...Και ανατρέπονται όχι μόνο αφού τον γνώρισαν άπαντες της οικογενείας και του λαού του Νέστορα... Ανατρέπονται και οι κανόνες υποδοχής.
Όπως γνωρίζουμε, όταν υποδέχονταν συγγενείς ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, όπως ο Οδυσσέας στη ραψωδία τ΄ στον Παρνασσό, τους ασπάζονταν «ΑΜΦΩ ΦΑΕΑ ΚΑΛΑ
και ΧΕΙΡΑΣ», δηλαδή όμορφα δύο μάτια και χέρια.
Πώς αυτό το επιτρέπει στα παιδιά του Νέστορα ο Όμηρος όταν φτάνουν στο χώρο των τελετών δυο άγνωστοι (Μέντωρ και Τηλέμαχος) είναι απορίας άξιο:
"...Σαν είδαν και λοιπόν αυτοί τους ξένους, γύρω τους ήλθαν όλοι,
κι ασπάζοντο τα χέρια και να καθίσουν τους καλούσαν...."
Οδύσσεια γ' 34-35
Αν και δεν ασπάζονται ΑΜΦΩ ΦΑΕΑ ΚΑΛΑ, πράγμα που στον Παρνασσό κάνει μόνο η γιαγιά Αμφιθέα, τέτοια οικειότητα και χειρασπασμούς δεν είχε επιδείξει ούτε
ο Τηλέμαχος στην υποδοχή της θεάς Αθηνάς (Μέντης) στο α΄. Κι ας τό ’ξερε ο Όμηρος, κι ας λάτρευε την Αθηνά.
ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ: Τον υποδέχονται σα συγγενή!
Όταν φιλοξενήθηκε ο Τηλέμαχος στο παλάτι του Νέστορα, χώρο που η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει, την ώρα του λουτρού δεν τον περιποιήθηκε μια κάποια δούλη, όπως συνηθιζόταν, αλλά η ίδια η μικρότερη πριγκίπισσα η Πολυκάστη - αλλού αναφέρεται ως Ιοκάστη και στο χρησμό ως Επικάστη !!
Τα δυο θαυμαστικά είναι ένα για το όνομα της στον χρησμό, την ομοιότητα, την πριγκίπισσα κλπ. Το δε άλλο γιατί την υιό της άλλης Ιοκάστης τον τύφλωσαν και τον έδιωξαν (αυτοτυφλώθηκε και αυτοεξορίστηκε κατά τον Σοφοκλή).
"... Και κάπου τότε τον Τηλέμαχο έλουσε η ωραία Πολυκάστη,
του Νέστορα η μικρότερη κόρη του Νηληιάδη.
Αφού λοιπόν τον έλουσε μα και τον άλειψε με λάδι,
γύρω του ρούχο όμορφο τού ’βαλε και χιτώνα,
κι ως έβγαινε απ’ το λουτρό έμοιαζε νά ’χει αγιάσει·
και βέβαια αυτός καθέζετο πηγαίνοντας κοντά στον Νέστορα, ποιμένα των λαών. ..."
Οδύσσεια γ' 464-469
Την άλλη μέρα ο Τηλέμαχος μετέβη στη Σπάρτη για να μάθει τυχόν νέα του πατέρα του από τον φίλο εκεινού Μενέλαο. Τον συνόδευσε ο υιός του Νέστορα Πεισίστρατος και αδελφός της Επι- ή Πολυκάστης. Κατά τον αποχαιρετισμό της επιστροφής και πριν φτάσει στο πλοίο της αναχώρησης ο Τηλέμαχος είπε στον Νεστορίδη Πεισίστρατο:
"... «Νεστορίδη, πώς θα γινόταν να εκτελέσεις υποσχόμενος σ’ εμέ
το λόγο το δικό μου; Φίλοι κι από τα ξένα ευχόμαστε να είμαστε για πάντα
από των πατεράδων τη φιλία, μια πού ’μαστε και συνομήλικοι·
και μάλιστα αυτό το δρομολόγιο πιο όμορφα ενώνει. ..."
Οδύσσεια ο' 195-198
Υπάρχει άραγε σε όλη την Οδύσσεια καμιά άλλη περιγραφή για κανέναν χαμένο αοιδό, πιθανόν παρατημένο σε μακρινό νησί, εκτός από αυτόν που ανακαλύψαμε στο ρ' 247-253;
-Έχει εκείνον τον περίεργο αοιδό-'μπαλαντέρ', που άφησε ο Αγαμέμνονας να προσέχει την Κλυταιμνήστρα και που εκείνη εξόρισε !..
Έχει εκείνα τα βράχια της Χίου!... Της ΧΙΟΥ με τους απογόνους του Ομήρου, τους Ομηρίδες!
Πάντως εδώ θα επιχειρήσουμε αποκρυπτογράφηση, όχι τύπου Σομπολιόν, αλλά Ιουλίου Βέρν και ανασύνθεση ετερόκλητων στίχων της ίδιας ραψωδίας, της γ', της Ιερής ραψωδίας, με το 80% των ιερών τελετών της Οδύσσειας:
..73 οἷά τε ληιστῆρες, ὑπεὶρ ἅλα, τοί τ’ ἀλόωνται
..74 ψυχὰς παρθέμενοι κακὸν ἀλλοδαποῖσι φέροντες;»
172 ἦ ὑπένερθε Χίοιο παρ’ ἠνεμόεντα Μίμαντα.
270 δὴ τότε τὸν μὲν ἀοιδὸν ἄγων ἐς νῆσον ἐρήμην
365 Ἔνθα κε λεξαίμην κοίλῃ παρὰ νηὶ μελαίνῃ
366 νῦν· ἀτὰρ ἠῶθεν μετὰ Καύκωνας μεγαθύμους
367 εἶμ’, ἔνθα χρεῖός μοι ὀφέλλεται, οὔ τι νέον γε
368 οὐδ’ ὀλίγον....
464 Τόφρα δὲ Τηλέμαχον λοῦσεν καλὴ Πολυκάστη,
465 Νέστορος ὁπλοτάτη θυγάτηρ Νηληιάδαο.
466 Αὐτὰρ ἐπεὶ λοῦσέν τε καὶ ἔχρισεν λίπ’ ἐλαίῳ,
Μεταφράζουμε και αμέσως αποκαλύπτεται μια ολόκληρη ιστορία:
...όπως ληστές και πειρατές, στη θάλασσα που σβήνουν κλέβουν ψυχές σε ξένη γη πολύ κακό σκορπάνε»...
...ή από κάτω απ’ τη Χιό δίπλα στο Μίμαντα τ’ ανέμου...
...τότε λοιπόν τον αοιδό από τη μια αφού οδήγησε σε έρημο νησί...
...Όπου και θα πλαγιάσω δίπλα στου μαύρου πλοίου την καρίνα. θα πάω, όπου ένα χρέος μου οφείλεται, τίποτα βέβαια καινούργιο μα ούτε και μικρό....
...Και κάπου τότε τον Τηλέμαχο έλουσε η ωραία Πολυκάστη, του Νέστορα η μικρότερη κόρη του Νηληιάδη. Αφού λοιπόν τον έλουσε μα και τον άλειψε με λάδι,
Ανακαλύψαμε τυχαία λοιπόν έναν μυστηριώδη αοιδό εγκαταλελειμμένο σε βραχονησίδα!!
Η υπόθεση φώναζε από μακριά όπως και ο ίδιος ο ναυαγός. Σαρώσαμε έτσι πάνω-κάτω όλη τη ραψωδία και ο αριθμός 98 τελικά ήταν το κλειδί
74+98-172!
172+98=270!!
270+98=368!!!
368+98=466...
Στη ραψωδία αυτή και επειδή είναι ιερή, μάλλον δεν έχουν γίνει λαθροχειρίες και έτσι το νούμερο 98 "περπατούσε". Πάντως δεν πιστεύω ο Όμηρος να πέθανε 98 χρονών, γιατί όταν εμπνεύστηκε όλα τούτα δεν το ήξερε!
ΥΠΟΘΕΣΗ:
Ανακαλύψαμε λοιπόν έναν μυστηριώδη ΑΟΙΔΟ εγκαταλελειμμένο από πειρατές σε βραχονησίδα έξω από τη ΧΙΟ. Αφού λοιπόν τον πλάγιασαν στ’ αμπάρι...
...Έρχεται η λέξη-επίθετο που συνοδεύει τους Κεφαλλήνες. Συνεχίζει με χρέος που οφείλεται ούτε καινούργιο ούτε μικρό (της ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗΣ;), και επισκέψεις, ας πούμε, του αοιδού που ελευθερώθηκε σε ξένα παλάτια!! Και τελειώνει ακριβώς τη στιγμή της ένωσης του Τηλεμάχου με την ωραία Πολυκάστη στο λουτρό!
Το εκπληκτικό είναι ότι μετά από 98 στίχους (αριθμός κλειδί για την αποκρυπτογράφηση), στο δ΄ 67, γίνεται μεγάλο φαγοπότι. Όσο για τη βραχονησίδα, μην εκπλαγείτε φίλοι, είναι μια απειλή προς τον ζητιάνο Οδυσσέα που ''εκσφενδονίζεται'' στο ρ΄ όπως είχαμε δει χτες, από τον κακό βοσκό Μελάνθιο λίγο πριν λακτίσει προσβλητικά τον αναξιοπαθούντα ρακένδυτο γέροντα ήρωά μας:
Αντέχετε να ''ανοίξουμε'' όλη τη ραψωδία δ' με αυτό το ''κλειδί'' 98; Θα ανατριχιάσετε, γιατί αυτά που θα διαβάσετε πια δεν αφορούν τον ίδιο τον Όμηρο, αλλά την εξήγηση για το πού "χάθηκαν" οι Ιθακήσιοι και η Ιθάκη τους, αυτή η Ομηρική.
Συνεχίζεται στο επόμενο....
Υπάρχουν πολλά ακόμα σχετικά με την παρουσία του ίδιου του Ομήρου εντός της Οδύσσειας και το έργο του, τα οποία θα συμπεριληφθούν στις επόμενες δημοσιεύσεις.
ΤΩΡΑ, όλοι όσοι παρακολουθήσατε αυτό με ενδιαφέρον, θα ήθελα να διαβάσετε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις και τα επτά πρώτα μέρη της μελέτης "ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του" και σας παρακαλώ να συμμετάσχετε και να ψηφίσετε, ώστε να καθιερωθεί η 7η Μαΐου ως Διεθνής Ημέρα για τον Όμηρο. Στα δυο πρώτα δημοσιεύματα υπάρχουν από κάτω οδηγίες, καθώς και στην ιστοσελίδα της Ομηρικής μας Ιθάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου