Με καθυστέρηση διάβασα την ανακοίνωση του φίλου Δημάρχου Ιθάκης Διονύση Στανίτσα, που αφορά την παλαιά διατυπωμένη άποψη του τέως Προϊσταμένου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κεφαλονιάς και Ιθάκης κ. Αντώνη Βασιλάκη σχετικά με την ανασκαφή στην Ρίζα του Πόρου και την προηγούμενη ανασκαφή του Μυκηναϊκού Τάφου των Τζαννάτων από τον κ. Λάζαρο Κολώνα.
Διάβασα και την ανακοίνωση-απάντηση του φίλου Μάκη Μεταξά, αλλά και όσα δημοσιεύματα ή ανακοινώσεις ακολούθησαν. Προσωπικά πιστεύω πως όλες αυτές οι αμοιβαίες ανακοινώσεις θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Δεν είναι χρήσιμες και δεν είναι παραγωγικές. Να συμφωνήσουμε όμως πως δεν έχει αξία ο «Ιστορικός Αυτοπροσδιορισμός». Απάντηση στα μεγάλα Αρχαιολογικά και Ιστορικά ερωτήματα δίνει η Αρχαιολογική Σκαπάνη και μόνο αυτή. Και η Σκαπάνη είναι αμείλικτη. Απαντά ελεύθερα, ελεύθερη και απόλυτα. Εμείς όλοι, όχι βέβαια σαν «Αρχαιολόγοι», γιατί τέτοιοι δεν ήμαστε, αλλά ο καθένας από την θέση του ο καθένας ως: Δήμαρχοι, τέως Δήμαρχοι, τέως Νομάρχες, πρώτα και τώρα και πάντα Πολίτες.
Ως εραστές του Τόπου μας, ως αδημονούντες παρατηρητές οφείλουμε, με αμοιβαίο σεβασμό να παρακολουθούμε την «Σκαπάνη». Το γράφω με την ειλικρινή ελπίδα η Αρχαιολογική Σκαπάνη στην Ιθάκη να είναι πιο «τυχερή», πιο αποτελεσματική, πιο παραγωγική, στο μέλλον μετά από 214 χρόνια διαδοχικών ανασκαφών και ερευνών. Και με την ίδια ελπίδα στον Πόρο, στην Ρίζα,στα Τζαννάτα και στους Πρόννους, η ίδια Αρχαιολογική Σκαπάνη, να «ανακοινώσει» με τρόπο πιστικό, επιστημονικό και πλήρη: Όσα έμαθε, όσα έζησε, όσα γνώρισε στην «συνάντηση» της με ένα Μυκηναίο Άνακτα, στον Θολωτό Τάφο των Τζαννάτων. Τότε καμία δική μας ανακοίνωση δεν θα έχει αξία. Γιατί τότε η Αρχαιολογική Σκαπάνη θα έχει απαντήσει αυθεντικά.
Μας αρκεί μόνο που ήμασταν εκεί
Η σκαπάνη λοιπόν και μόνο αυτή θα δώσει απαντήσεις. Κατανοώ όμως απόλυτα και την αγονία και την στάση του αγαπητού Δημάρχου Ιθάκης. Δεν συμφωνώ με τις ανακοινώσεις, ούτε κατά τον χρόνο έκδοσης, ούτε κατά το περιεχόμενο, ούτε κατά την χρησιμότητα. Αλλά το κατανοώ και τον κατανοώ. Υπάρχει όμως ένας Μυκηναϊκός Θολωτός Βασιλικός Τάφος στα Τζαννάτα και ένας Βασιλιάς που περιμένει 3500 χρόνια την ανάκτηση της ταυτότητας του. Τότε στην ανασκαφή ήμασταν νέοι αλλά μας αρκεί που ήμασταν εκεί. Ήμασταν εκεί και στην ανασκαφή του Αντώνη Βασιλάκη στην Ρίζα. Ήμασταν εκεί. Αντιγράφω: «Έσκυψα στον λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας… Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του Δυτικού τοίχου ήταν στην θέση της, απείραχτη, στέρια… Εκείνη την στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτα άλλο. Εκείνη την νύχτα,όπως και όλες τις επόμενες στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από 2-3 ώρες… γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στην θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί…. Έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί από αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από την συγκίνηση… Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στην ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε…». Αντιγράφω από το «Ιστορικό της Βεργίνας»του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας. Είναι η καταγραφή του Αθάνατου Μανώλη Ανδρόνικου. Τότε που έπιασε στα χέρια του τα οστά του Φιλίππου. Είναι κατάλληλο, ανάλογο και πραγματικό με όσα ζήσαμε στις μεγάλες ανασκαφές των Τζαννάτων και του Πόρου. Ήμασταν εκεί. Πιάσαμε τα οστά ενός μεγάλου Μυκηναίου Βασιλιά. Που περιμένει ακόμα και σήμερα την απάντηση της σκαπάνης. Μακάρι αγαπητέ Δήμαρχε στο μέλλον και σύντομα να μπορέσεις να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία στην Ιθάκη. Μακάρι κάποτε να μπορείς να πεις: «Ήμουν τότε εκεί».
Η σκαπάνη λοιπόν και μόνο αυτή θα δώσει απαντήσεις. Κατανοώ όμως απόλυτα και την αγονία και την στάση του αγαπητού Δημάρχου Ιθάκης. Δεν συμφωνώ με τις ανακοινώσεις, ούτε κατά τον χρόνο έκδοσης, ούτε κατά το περιεχόμενο, ούτε κατά την χρησιμότητα. Αλλά το κατανοώ και τον κατανοώ. Υπάρχει όμως ένας Μυκηναϊκός Θολωτός Βασιλικός Τάφος στα Τζαννάτα και ένας Βασιλιάς που περιμένει 3500 χρόνια την ανάκτηση της ταυτότητας του. Τότε στην ανασκαφή ήμασταν νέοι αλλά μας αρκεί που ήμασταν εκεί. Ήμασταν εκεί και στην ανασκαφή του Αντώνη Βασιλάκη στην Ρίζα. Ήμασταν εκεί. Αντιγράφω: «Έσκυψα στον λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας… Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του Δυτικού τοίχου ήταν στην θέση της, απείραχτη, στέρια… Εκείνη την στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτα άλλο. Εκείνη την νύχτα,όπως και όλες τις επόμενες στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από 2-3 ώρες… γύρω στις 12 τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στην θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί…. Έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί από αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από την συγκίνηση… Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στην ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε…». Αντιγράφω από το «Ιστορικό της Βεργίνας»του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας. Είναι η καταγραφή του Αθάνατου Μανώλη Ανδρόνικου. Τότε που έπιασε στα χέρια του τα οστά του Φιλίππου. Είναι κατάλληλο, ανάλογο και πραγματικό με όσα ζήσαμε στις μεγάλες ανασκαφές των Τζαννάτων και του Πόρου. Ήμασταν εκεί. Πιάσαμε τα οστά ενός μεγάλου Μυκηναίου Βασιλιά. Που περιμένει ακόμα και σήμερα την απάντηση της σκαπάνης. Μακάρι αγαπητέ Δήμαρχε στο μέλλον και σύντομα να μπορέσεις να ζήσεις μια τέτοια εμπειρία στην Ιθάκη. Μακάρι κάποτε να μπορείς να πεις: «Ήμουν τότε εκεί».
ΠΗΓΗ: kefalonitis-onos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου